ریخت شناسی کهن الگویی شخصیتهای کمدی معاصر ایرانی بر اساس نظریات نورتروپ فرای

نورتروپ فرای منتقد ساختارگرای معاصر، در نقدهای که نالگویی خود علاوه بر این که ژانرهای ادبی تراژدی، کمدی، رمانس و هزل را به چهار میتوس پاییز، بهار، تابستان و زمستان تقسیم م یکند و الگوهای ساختاری و شخصیتی ویژه ای برای هریک قائل می شود؛ خود را یک منتقد «ادیسه » یعنی منتقد علاق همند به ژانر کمدی دانسته است. این مقاله با واکاوی الگوهای شخصیت کمدی معاصر ایرانی، آن ها را با الگوی ارائه شده توسط فرای درخصوص کمدی غرب، مقایسه و به شکل ساختاری شناسایی و معرفی نموده است. فرای شخصیت های کمدی را در چهار گروه بی ا دب و آداب، آلازون، لوده و آیرون تقسیم م یکند که به دلیل گستردگی مبحث آیرون، در این نوشتار به سه شخصیت دیگر پرداخته شده است. در راستای اعتبار، پایایی و استانداردسازی نتایج، این مقایسه توسط آزمون یک سویه ی χ2 انجام گرفته است. روش پژوهش ارزیابی و ریخ تشناسی است که با بررسی 7 نمایش کمدی معاصر ایرانی که در سال های 1360-1390 خورشیدی نگاشته، اجرا و منتشر شده اند، از طریق روش نمون هگیری سهمی های انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که 1( با الگوی نقد که نالگویی فرای می توان به ریخ تشناس ی شخصیت های تئاتر معاصر ایرانی پرداخت 2( میان الگوی کاراکترهای کمدی سنتی، مدرن و لاله زاری ایرانی با آنچه که فرای از کمدی غرب ارائه می دهد عدم تطابق جزئی مشاهده می شود.